Το
κτίσιμο ξεκίνησε το 1924 και κράτησε έως το 1928 και εγκαινιάστηκε απο τον
Μητροπολίτη Πάφου Ιάκωβο.
Ήταν μεγαλόπρεπη και θεόρατη
κτισμένη με πελεκιτή πέτρα άριστης ποιότητος από τους καλύτερους πρωτομάστορους
εκείνης της εποχής. Ήταν ο καθεδρικός ναός της Χλώρακας.
Για να κτιστεί χρειάστηκε να
πουληθεί μεγάλο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας που διέθετε, και για το
κτίσιμο της χρησιμοποιήθηκε είδος καλής και
ανθεκτικής ποιότητας πέτρας που λατομεύτηκε στη Χλώρακα, ένα από τα δύο
καλύτερα είδη του τόπου και που όμοιο του επίσης χρησιμοποιήθηκε για να κτιστεί
η περίφημη εκκλησία της Θεοσκέπαστης της Κάτω Πάφου.
Το 1953 με το μεγάλο σεισμό η
στέγη της εκκλησίας κατέρρευσε με αποτέλεσμα για να αναστηλωθεί χρειάστηκαν
αρκετά χρόνια. Με δωρεές πιστών και εράνους ανά την Κυπρο καθώς και με
εθελοντές εργάτες και μαστόρους, κατάφεραν έως το 1959 να την ανοικοδομήσουν
και να την τελειώσουν.
Γενικά
η καινούργια εκκλησία αποδείχτηκε πολύ θαυματουργή, καθώς οι ντόπιοι κάτοικοι
διηγούνται ιστορίες περί θαυμάτων που συνέβησαν κατά καιρούς.
Στην
παλιά μικρή εκκλησία βρισκόταν το εικόνισμα της Παναγίας της Οδηγήτρας που ήταν
θαυματουργή και είναι εξέχουσα απ όλες τις άλλες ως προς την τεχνοτροπία της
και την καλλιτεχνική της αξία. Όταν
γυναίκες είχαν πρόβλημα με αιμορραγίες, τις βοηθούσε να θεραπευτούν. Σήμερα το
εικόνισμα ευρίσκεται τοποθετημένο στο τέμπλο της μεγάλης εκκλησίας η οποία έχει
ονομαστεί Χρυσοαιματούσα εξ αιτίας της θαυματουργού εικόνας, δηλαδή παριστάνει
τη Χρυσή Παναγία που θεραπεύει το αίμα (αιματούσα).Πίσω από το εικόνισμα ευρίσκεται
κρεμασμένη μια κόκκινη κορδέλα την οποία οι πάσχουσες γυναίκες ανταλλάζουν με
μια άλλη και την ζώνονται για τρεις ημέρες οπότε όσες πραγματικά πιστεύουν, θεραπεύονται.
Στα
παλιά χρόνια υπήρχε ένας θρύλος που ήθελε το εικόνισμα της Παναγίας της Οδηγήτρας
όταν το μετέφεραν αλλού, από μόνο του να επιστρέφει στο τέμπλο της Παναγίας της
Χρυσελεούσης. Όταν τέλειωσε το κτίσιμο της Παναγίας της Χρυσοαιματούσης και οι
κάτοικοι θέλησαν να το μεταφέρουν εκεί, αυτό δεν έφευγε από τη θέση του ως να
ήταν κολλημένο. Και όταν ο ιερέας χρησιμοποίησε σκεπάρνι για να την ξεκολλήσει,
για να τα καταφέρει έσπασε το σκαλιστό ξύλινο τέμπλο του ιερού που σ αυτό ήταν
τοποθετημένο το εικόνισμα.
Λέγεται
ότι η εκκλησία της Χρυσοαιματούσης δεν άντεξε στο σεισμό αν και ήταν καλά στερεωμένη,
γιατι η Παναγία επιθυμούσε να επιστρέψει πίσω στην παλιά εκκλησία. Και όταν οι
κάτοικοι την τοποθέτησαν σε πρόχειρη παράγκα μέχρι να τελειώσει η επαναοικοδόμηση,
εν μέσω καλοκαιρίας, ένα βράδυ συνέβηκε μεγάλη κακοκαιρία με θύελλες και
ανεμοστρόβιλους που κατά τη διάρκεια τους το εικόνισμα εξαφανίστηκε από την
θέση του και βρέθηκε πάνω στο τέμπλο της παλιάς εκκλησιάς.
Με το
πέρας του κτισίματος της μεγάλης εκκλησίας και ύστερα από δεήσεις και προσευχές
προς τη Παναγία, μετέφεραν το εικόνισμα της και παλιν, και έως σήμερα
ευρίσκεται στο μεγάλο τέμπλο του ιερού του μεγάλου ναού της Παναγίας της
Χρυσοαιματούσης.
Στα
χρόνια που ακολούθησαν, πολλά πράματα και θάματα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να
συμβαίνουν, που οι πιστοί τα αποδίδουν στη θαυματουργή εικόνα.
